Пра што раскажуць у музеі

Піва – гэта адзін з самых старажытных напояў.

З'явілася піва выпадковым чынам каля 13 тысяч гадоў таму. Першыя пісьмовыя згадкі сустракаюцца ў цывілізацыі шумераў, якія жылі на тэрыторыі Старажытнай Месапатаміі (Сучасны Ірак). Сведчанні аб варэнні піва ў шумераў датуюцца перыядам каля 3500-2900 гадоў да н. э.

Галоўны вораг пеннага напою-сонечныя прамяні.

Для разліву піва вытворцы часцей за ўсё выкарыстоўваюць ўпакоўку карычневага колеру. Але лепшым варыянтам з пункту гледжання захавання напою з'яўляецца бляшаная банка, дзякуючы якой піва ніяк не ўзаемадзейнічае з навакольным асяроддзем. Таксама не рэкамендуецца пакідаць піва на доўгі час у маразільнай камеры, паколькі рэзкія перапады тэмператур могуць пасля адбіцца на яго якасці.

У піва – натуральная газацыя. 

Дасягаецца гэта дзякуючы працы дрожджаў, якія вылучаюць вуглякіслы газ. Таксама перад налівам у бутэлькі запампоўваецца вуглекіслата, якая не пакідае прасторы для кіслароду. Усё гэта дазваляе захоўваць прадукт даўжэй.

Пена не з'яўляецца паказчыкам якасці прадукту.

Наяўнасць пены і яе аб'ём залежыць ад розных фактараў: колькасці бялку ў соладзе (больш бялку – больш пены), крэпасці піва (менш крэпасць – пены больш), працэсу наліву ў келіх (пры павольным напаўненні па сценцы куфля пены будзе мала, пры хуткім – шмат).

Піва ідэальна спалучаецца з шакаладам.

А таксама тартамі, печывам, цукеркамі – гэтыя прысмакі выдатна дапоўняць цёмныя гатунку. Да звычайнага светлага піва добра падыдуць несоленые арэхі, хатнія сухарыкі, малады цвёрды сыр. Да пшанічнага піва ў якасці закускі можна выбіраць морапрадукты, запечаную ў духоўцы рыбу. Галоўнае правіла выбару закускі да піва-не перабіваць, а дапаўняць і падкрэсліваць густ напою.